Bir kimsenin mülkünü kullanırken, komşusunun vereceği zarardan korunması yasa gereğidir. Olayda davacıya ait bir mülk söz konusu değildir. Bu durumda, davacının dava hakkından söz edilemez. (Medeni Kanun madde 737, 740)
R. ile H. aralarındaki el atmanın önlenmesi davasının kabulüne dair, Antalya Üçüncü Asliye Hukuk Hakimliği’nden verilen, 16.12.1985 gün ve 896/1000 sayılı hükmün Yargıtay’ca incelenmesi, davalı tarafından süresinde istenilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği düşünüldü:
Davacı, davalıya ait dalların, kendi yerine zarar verdiğinden bahisle, dalların köklerinin kesilmesine karar verilmesini istemiştir. Davacının, kendisine ait olduğunu iddia ettiği yer ve ağaçların bulunduğu kısım, tüm olarak köy tüzel kişiliğine ait, 221 parsel içerisinde bulunmaktadır. Davacı, ne mülkiyet hakkına, ne de kira gibi şahsi bir hakka dayanmaktadır. Davacı ve davalı, köye ait taşınmazı işgal etmişlerdir. Köye ait taşınmaz üzerindeki ağaçların, yine bu taşınmazın bir kısmına zarar verdiği ileri sürülmüş ve bunların kesilmesi istenilmiştir. Uyuşmazlığın; komşuluk hakkını düzenleyen, Medeni Kanun’un 737. maddesi ve ağaç dal ve köklerin başkasının mülküne geçmesi halinde uygulanacak kurallara ait, 740. maddesi ile ilgisi bulunmamaktadır. Medeni Kanun’un 737. maddesiyle, özellikle bir kimsenin mülkünü kullanırken, komşusunun vereceği zarardan korunması amaçlanmıştır. Olayımızda, davacıya ait bir mülk söz konusu değildir. Bu durumda, davacının dava hakkından söz edilemez. Çünkü davacının bu taşınmazı işgali hiçbir hukuki sebebe dayanmadığı gibi, gerek davacının gerekse davalının işgal ettiği yerler, köye ait taşınmazın belli birer bölümleridir. Yer ve ağaçlar köye aittir. Bu itibarla, davanın reddi gerekir. Aksine düşüncelerle, davanın kabulü yönünde karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı ve temyiz itirazları yerinde olduğundan, kabulü ile hükmün BOZULMASINA, (Y.8.HD. 07.04.1986 T. 3460 E. 3754 K.)
Nizam TUTUCU Emlak Danışmanı
Yorum yazabilmek için oturum açmalısınız.